Mavi bir roman da diyebiliriz… Zati ne vakit bir mavi otobüs görsem daima Ahmet Kaya‘nın söylediği o hoş müzik gelir aklıma… “Bir mavi otobüs gelirdi / Seni alır giderdi / O mavi otobüs var ya / Seni alır giderdi…” Müzikteki otobüs fabrikaya emekçi götürüyor. Bu ODTÜ’nün mavi otobüsü de eğitim için kimleri alıp götürdü sanki? Kim bilir yan yana oturan ya da ayakta göz göze kaç sevgiliyi taşıdı… Ellerinde ders kitaplarının yanında Kafka‘nın Dava’sı, Ahmet Erhan‘ın şiir kitabı olan… Sevdiğinin omuzuna başı düşen uzun saçlı kızları dikiz aynasından az izlememiştir emektar kaptan Akdereli Süreyya Abi… O Süreyya Abi ki, ailesinden beklediği para gelmeyen ve bir arkadaşından borç istemeye utanan Havacılık ve Uzay Mühendisliği hazırlıkta okuyan Eskişehirli Melek‘in boynu bükük halini hiç unutur mu? Sabahın körüne konulan dersi kaçırmamak için yerleşkede ring yapan bu otobüse can havliyle koşan makina mühendisliği kısmı öğrencisi Karslı Kerem artık bu mavi otobüsün buharlaşan camlarını katiyen hatırlıyordur, büyük bir şirkette mesai harcarken. İdeoloji kısmından Bitlisli Berivan otobüs hınca hınç dolduğu vakit Feyyaz kaptanın “fazla binmeyin arkadaşlar, alet eskiyor” kelamıyla derin fikirlere daldığı anları unutur mu hiç. Ve o veciz kelamı şimdilerde Eskişehir’de vazife yaptığı lisede öğrencilerine kesinlikle anlatıyordur… Memleketler arası İlgilerde okuyan Gaziantepli Ökkeş şu an kim bilir hangi ülkede 2. katiplik yapıyordur. Sizce de dağcılık kampına gittiklerinde bu otobüste okuduğu barak havalarını anımsayıp gülümsemiyor mudur?
40 yıl boyunca Türkiye’nin dört bir yanından gelen onbinlerce öğrencinin acı-tatlı birçok anısına tanıklık eden ODTÜ’nün mavi otobüsü artık emekli. Eymir’e her uğradığımda görürüm ve içim bir tuhaf olur. Nostaljik otobüs gölün kenarında ağaçların ortasında parkta…Uğrayın… Dokunun bu mavi otobüse… Sizi de kesinlikle alıp götürür üniversite anılarınıza… O bir Edip Cansever şiiri… Sessiz, ıssız, mavi…
ODTÜ konserleri anlatılmaz yaşanır
ODTÜ konserleri kasırga üzere esti… Esiyor da… Moğollar, Yeni Türkü… İhtilal Stadı’nı inletenlerden kimileri.. O konserler beni hayalimde olan üniversitenin mavi otobüsüne götürdü… Üniversitenin sıralarına oturup ders dinleyen öğrenci olamadım fakat hem o yerleşkeye çok gittim hem de mavi otobüse bindim…
Ankara’yı bilenler için Eymir Gölü çok kıymetlidir.. Oraya gidenler de harika bir nostaljinin içine savrulur… Haydi kapatın gözlerinizi gidelim oraya… Mehmet Kaptan’a…
Mavi otobüsün Mehmet kaptanın profesörlük hareketi
Mehmet Kıcıman… ODTÜ’nün cetvelsiz, deftersiz, kitapsız efsanesi.. Onun tüm mesaisi Tunus Caddesinden ODTÜ’ye öğrenci taşımakla geçti… Anlatıyor Mehmet Abi Eymir Gölü’nün yamacında efsane anısını… “Bir gün sabah 07.45 servisiyle Tunus’tan yerleşkeye ODTÜ’ye evlatlarımı aldım. Final periyodu. Mevsim kış, çocuklar heyecanlı. Servisi kaçıranlar var. Onlar bir sonraki Akay kavşağında ışıklarda bekliyor. Onları almam yasak. Karşıda İçişleri bakanlığında trafik polisi olurdu. Riske girdim. Durdum hepsini aldım. Vitesi güç buluyordum. Otobüs ağzına kadar dolmuştu. 100 m sonra trafik polisi durdurdu. Görmüş… Olağanda durak dışında yolcu almanın cezası 10 TL. 20 TL yazdı bana. Canım sıkıldı. Çocuklar homurdandı. Ben bozuntuya vermeden devam ettim. Yerleşkede öğrencileri indirdim… Amirliğe geldim, yakıtımı aldım ve parka çektim. Deri montumu aldım. Meskenden cikarken bende olmayan ve bozuk paralardan olusan 50 Tl vardı cebimde. Ögrenciler toplamış ve cebime koymuş… Gözlerim dolmuştu. Hiç unutmam onları. Şu an hepsi büyük adamlar”
ODTÜ bir üniversiteden çok ötedir…