“Sürtük” dedi artık de. O, elbette bunu hakaret olsun diye söyledi ancak ettiği evvelki hakaretlerin muhatapları üzerinde hiç bir tesiri olmadığını, tersine karşıt teptiğini kavrayamadı bir türlü. Sayesinde dünyanın en soylu sözcüğü haline gelen “çapulcu”yu unutmuşa benziyor. O nedenle “Gezi’nin harika kadınları” “sürtük” sözüne alınmazlar. Tersine erkek hâkim sisteme, haksızlığa, şiddete direnmenin sıfatlarından biri kabul edip, üstleniverirler “Sürtük”ü.
Dünyadaki sayılı “toksik” siyasetçiden biri olan AKP Genel Lideri bilindiği üzere ülkenin yarısından fazlasına kinle bakan biri. Bir yetişkin olarak, kendisi üzere düşünen gençlere vaktiyle verdiği öğüdün “kininizi canlı tutun” olmasının bir manası var yani. Kin duyulan topluluklara, kümelere ait sıfatlandırmanın bu kine uygun olarak muhatapları aşağılamayı içermesinden daha doğal ne olabilir ki? O nedenle, ferdî olarak buna takılıyor değilim. “Bu nasıl olur, Cumhurbaşkanlığı da yapan biri nasıl bu türlü konuşur” diyerek hayrete düşmüş de değilim.
Benim merak ettiğim şu; neden kaba davranıyor, neden hakaret ediyor? Kendi kıymetlerinden yola çıkarak, kin duyduklarına öfkesini en âlâ söz eden sözcüğün “Sürtük” olduğuna inanması, o kıymetlerin daha makul, elbette daha edepli bir tabir yaratamadığının da kabulü olmuyor mu biraz da? Örneğin benim savunduğum pahalar, diğerine küfür etmemi engelleyen kıymetlerdir. Kimsenin cinsiyetini, dinini, milliyetini, özel durumunu kızgınlıklarıma münasebet yapmam. Bedellerim müsaade vermez buna. Bir bayana “fahişe” ya da “sürtük” demek değerlerime zıttır. İnsanın kızdıklarına, hakaret ya da küfür etmesini engelleyecek manevi düzenekleri olmalıdır. Olmayanlar küfür de eder, hakaret de.
Öbür örneği yok
Kendi halkına hakaret etmede şimdilik tek “lider” durumunda Genel Lider. Günümüzün en küfürbaz önderleri bile halklarına hakaret etmediler. Filipinlerin kısa müddet evvel misyon mühleti dolan Devlet Lideri Rodrigo Duterte örneğin. Eski ABD Lideri Barack Obama dahil (‘onun bunun çocuğu’ demişti) önüne gelene küfür eden Duterte’nin, Lider olmadan evvel Belediye Lideri olduğu kentte bile, halka küfür ya da hakaret ettiği görülmedi. Hatırı sayılır küfürbazlardan Rusya Devlet Lideri Vladimir Putin, 2008’de savaşa tutuştuğu Gürcistan’ın o dönemki Devlet Lideri Mihail Saakaşvili için “onu hayalarından asacağım” üzere son derece edepsizce küfür savurmuştur fakat vazifesini yapmadığı için azarladığı bürokratları da dahil, halktan rastgele birine makûs kelam söylememiştir. Bu iki figürün kendilerini kaybedip halkın bir bölümüne “sürtük” dediği duyulmamışır.
Herkesin güvendiği, bağımsız hukukun mevcut olduğu ülkelerde bu lafı edeni, kim olursa olsun yargılarlar. Dokunulmazlığının olması dava için başvurmaya mahzur değil elbette. Hakkında dava açılma isteğiyle başvurulsa bile Genel Başkan’ın hakkında dava açılmayacağını herkes bilir. Bir vakitler, ısrarla, (büyük bir dürüstlükle de tabii) “Demokrasi bizim için bir tramvaydır. İstediğimiz durağa gelince ineriz” diyen Genel Başkan’ın “gelip indiği durakta” bu kelamı dava konusu yapacak bir hukuk makamı yok.
İnandıramadığı için öfkeli
Neden hakarete, kaba lisana gereksinim duyuyor Genel Lider? Hukuk elinde, medyası var, algı yaratmada epey işe yarayan trolleri mevcut. Neden hala palavra olduğu kanıtlanmış (camiide bira içtiler gibi) tezleri lisana getiriyor? Zira Seyahat konusunda çok aşikâr ki, herhalde yandaşları da dahil, büyük bir kesiti ikna edemedi. Herkesin Seyahat olayları konusunda kendisi üzere düşündüğünden emin olsa, bu kadar “şeytanlaştırmaya” çalışmayacaktı Gezi’ye katılanları. “Çapulcu” dedi olmadı, “terörist” dedi olmadı, “FETÖ” dedi olmadı, “dış mihraklar” dedi olmadı. Her yıl dönümünde yeni hakaretler bulup çıkarıyor. Bu sefer ki “sürtük” oldu. Lakin Genel Başkan’ın hakaretleri o kadar olağanlaştı ki “sürtük”de kaygısına derman olmayacak.
Bu kadar hakarete baş vurmasında halkın yalnızca “bir kısmı”nın cumhurbaşkanı olmaktan duyduğu mutluluğun da tesiri var, bu kesin. (Doğrusu ben de oldukça memnunum bundan). “Benimkiler bana yeter” diye düşündüğünden “onunkiler” dışında herkese hakaret edebilir. Ediyor da aslında. Zira halkın hepsine sunabileceği bir şeyi yok Genel Başkan’ın. Kucaklayıcı olamıyor, zira kucaklaması gerekenler ortasında “sürtükler” dedikleri de var.
Hakaretle, öfkeyle aksilikleri uzlaşmaz hale getirip, “onunkilerin”, diğerleriyle diyaloğunu da olanaksızlaştırıyor. Sertleşen uzlaşmazlık ortamında, “onunkiler” istemeseler bile Genel Başkan’la olmak zorundalar. Zira, “kendisi kaybederse” yapmış olduğu “değerler politikası”nın takipçisi kitlelerin de her şeylerini kaybedeceğine inandırmış seçmenini.
Terslikler ne kadar uzlaşmaz olursa kitlesine o kadar sahip olmaya devam edecek Genel Lider. Uzlaşmazlık için de hakaret kaide.
O yüzden hakaret ediyor.